Sommige mensen in deze wereld piekeren over de vraag hoe ze het eind van de maand financieel overleven. Anderen piekeren of ze de huur kunnen betalen, werk zullen vinden, hun kinderen kansen kunnen geven. Anderen piekeren over de eindbestemming van hun voorjaarsverlof, de keuze tussen design of chic, tussen twee of drie sterren voor een avondje uit.
Er wordt veel gepiekerd en navenant dus veel gesakkerd, zelfs in ons relatief welvarend Vlaanderen. Soms terecht. Vaak ten onrechte.
Ik doe daar aan mee. Ik geef toe dat ik pieker.
Ik pieker over de samenleving van straks. Want straks moeten oudere mensen voor hun ouders zorgen, zal er verzorgend personeel te kort zijn, en zullen de eisen hoger liggen dan ooit tevoren. Ik vind dat het piekeren waard.
En daarom ben ik van mening dat politici, op welke plaats of op welk niveau dan ook, moeten pieken om dat piekeren te stoppen. Pieken omdat alleen het beste beleid in staat zal zijn deze staat draagkracht te geven. Pieken omdat straks de vergrijzing, zeker in West-Vlaanderen, zal pieken. We zijn het verplicht aan de generatie voor ons. We zijn het tevens verplicht aan de generatie na ons.
En dat is precies waarom senioren, kinderen en de kleinste kinderen in deze nieuwsbrief zoveel aandacht krijgen… |